REAGUJ

Jest 21:00 jestem w domu, Julka spokojnie śpi w swoim łóżku - to był dobry dzień, naprawdę dobry, ale mogło być inaczej. Nie wszyscy rodzice zakończą ten dzień jak ja z poczuciem spokoju, który jest tożsamy ze spokojnym oddechem mojej córki.

Internetu huczy, co chwila jestem "atakowana" informacjami - dziecko udusiło się w samochodzie, 2,5 latek ugotował się w aucie, ojciec zapomniał o córce - ta zmarła. Sądny dzień? nie wiem - przecież zaczął się jak każdy inny, ale skończył się ... no właśnie - tragicznie.

 

Gdy media grzmią, ja wraz z Małżem i Julką idziemy na spacer - jest kilka minut po 16, żar się leje z nieba, człowiek robi trzy kroki i czuje jak płynie - idziemy. Nie zdążyliśmy przejść 150 metrów, gdy moją uwagę zwraca zaparkowany samochód - taka blaszana puszka, zaparkowana w pełnym słońca, a w środku dziecko. Nie, to nie reklama społeczna, to też nie jest prowokacja - choć przez chwilkę tak właśnie myślałam - że za krzaka wielkości mojej Julki wyskoczy kamerzysta i kolesiem z mikrofonem i krzyknie "Mamy Cię" i zada mi miliony pytań w stylu - czemu nie zareagowałam.

Mijają cenne sekundy, a ja patrzę na małą spoconą dziewczynkę - która śpi, ale czy na pewno, przecież nie mam pewności. W pierwszej chwili każę Małżowi wyciągnąć telefon i dzwonić na 112, ale chwilka - gdzie są rodzice? Mieszkamy w miejscu gdzie rodzin z dziećmi jest cała masa, ciężej u Nas spotkać kogoś w średnim wieku. Sekundy mijają, a ja myślę - nikt nie wyskakuje zza krzaka.

Nagle olśnienie - apteka, na pewno matka wyskoczyła do apteki, a tam pewnie kolejka - biegnę (to tylko 10 metrów), wpadam i krzyczę:

- czy jest tu osoba która bezmyślnie pozostawiła dziecko w samochodzie w taki upał

spogląda na mnie z wyrazem nienawiści młoda kobieta

Ona: nie wtrącaj się

Ja: słucham

Ona: to nie Twoja sprawa

Ja: może i nie moja, ale policji na pewno!

Wychodzę z poczuciem, że zareagowałam i z pewnością, że odpowiednie służy już jadą - ułamek sekundy później z apteki wybiega "MATKA" i biegnie do samochodu, wsiada i odjeżdża. 

Kątem oka widzę, że dziewczynka się budzi - nic Jej nie jest - oddycham

Mam zdjęcie i nr rejestracyjny - i mam nieodpartą ochotę wysłać je policji.

Teraz, gdy Julka śpi zastanawiam się co by było gdyby ... Julka obok samochodu się przewróciła i byłabym zajęta Nią, niż zerkaniem na zaparkowany samochód - czy usłyszałabym w wiadomościach - "Matka zaparkowała obok apteki - poszła tylko wykupić leki, Jej mała córeczka zmarła na skutek przegrzania ...."

 

Nie wiem jak można zostawić dziecko w samochodzie bez względu na pogodę i temperaturę na zewnątrz, nie rozumiem jak można zapomnieć o dziecku, które miało się zawieźć do przedszkola - nie wiem, nie pojmuję, nie ogarniam i nie chcę tego OGARNIAĆ - chcę reagować.

REAGUJ, być może uratujesz życie przyszłego noblisty, człowieka, który odkryje lek na raka, wspaniałej Mamy, czy fantastycznego Taty - REAGUJ