Bycie sławnym - kto z nas nie marzył o sławie? Prawie każda dziewczynka marzy o tym aby być aktorką, piosenkarką, a w późniejszym wieku przeradza się to w marzenie o byciu modelką. Ale czy te wszystkie dziewczynki, czy ja sama marzyłam o godzinach spędzonych na nauce tekstu, choreografii, piosenek, czy chodzeniu w niewygodnych butach i traktowaniu jak... No właśnie, pewnie nie - marzył, a ja wraz z Nimi o sławie - ale tej wyidealizowanej, a nie tej, która przytłacza i odbiera radość.
Nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ale czy nie jest tak - że kontynuacja książki, druga, trzecia czy piętnasta część jest gorsza od pierwszej? Przynosi rozczarowanie, niespełnione oczekiwania co do bohaterów, treści i wątków.
%20_%20Instagram%20profile%20%E2%80%94%20Mozilla%20Firefox%20Private%20Browsing.jpg)
Książki dla młodzieży przesycone są treściami, które nie do końca są do nich adresowane. Prawdopodobnie ja i moje koleżanki chciałybyśmy uchodzić za dorosłe,
ale nie oszukujmy się jeszcze trochę przed Nami, a jak mówi moja Mama - nie ma się do czego śpieszyć. Ale wracając do książek, tydzień temu za sprawą Wydawnictwa beYA
wpadła mi w ręce jedna z nowości, a konkretnie Amber i Jack. Miłość z boiska - cóż, idealnie - póki co uwielbiam romanse, a już takie które są adresowane do mojej kategorii wiekowej
kocham.
"Najlepsze historie to te, których zakończenia się nie spodziewamy - takie, których nie rozumiemy od razu."
Śniliście kiedyś sen, tak realny - że po przebudzeniu trwaliście w przekonaniu o jego prawdziwości? Sen w którym to Wy mieliście wpływ na wydarzenia, a nie biernie poddawaliście się temu co miało nadejść? Co jeśli takie sny można tworzyć i co jeśli jesteście jedną z tych osób, które to potrafią? Co jeśli jesteście podróżnikami, potomkami stwórców?
"Ile trzeba poświęcić, żeby być szczęśliwym?
Ile ran trzeba przyjąć, nim ciało zechce się goić?"
Kiedy ma się osiemnaście lat, życie stoi przed Nami otworem, to czas beztroski, zabawy - czas który spędzamy z przyjaciółmi, chłopakiem lub dziewczyną. To czas gdy miłość przez duże M wchodzi w Nasz świat. To wszystko prawda, ale gdy ma się osiemnaście lat pojawiają się rozczarowania, ból, tęsknota i niezrozumienie. Czytając najnowszą książkę Patrycji Wójcik - Nie jestem taki zły, doświadczycie wszystkich tych uczuć, emocji na własnej skórze.
Długo zbierałam się do napisania tej recenzji - rzadko mi się zdarza, że nie wiem co powiedzieć czy napisać. W kwestii książek jestem "zero - jedynkowa" - albo coś jest ok albo nie.
Sama fabuła jest dość powtarzalna - ostatnio na rynku sporo takich pozycji przeniesionych prawie jeden do jednego z wattpada, a jeszcze więcej tych które nie trafiły do wydawnictw. Ona - młoda, zadziorna i oczywiście w kontrze do Niego - przystojnego, zmieniającego dziewczyny jak rękawiczki.
,,Potęga i władza kuszą, ale grożą utratą kontroli. A to może się okazać śmiertelnie niebezpieczne… Dosłownie’’
Czekałam na tę pozycję, ale czytając miałam dziwne wrażenie - że już gdzieś to czytałam, że coś mi przypomina.
Przy dłuższym zastanawieniu doszłam do wniosku, że mam rację - cała książka ma vibe serialu Akademia dobra i zła, czy serii Dom nocy - co akurat w moim przypadku jest dużym
komplementem i obietnicą na dobrą zabawę.
Dwoje licealistów z małego miasteczka nieopodal Londynu: Josephine, idealna, wzorowa i zawsze poukładana dziewczyna, Chase o którym można powiedzieć dużo ale na pewno nie to że jest ideałem. Chase i Josephine trafiają na siebie przypadkiem i po upływie czasu otwierają się przed sobą bardziej niż by tego chcieli. Czy to w ogóle ma sens jeśli Josie za moment zniknie ze świata Chase’a?
"Ilekroć zamykam oczy, wracają wspomnienia.
...Wiatr pojawia się znikąd, jakby przybył mi go odebrać."
Kilka razy siadałam aby przelać swoje myśli na "papier", myśli które krążę koło tej historii - historii, która łamie serce. Historii pary siedemnastolatków - Julie i Sama, którym było dane przeżyć tylko trzy lata razem, a może aż trzy lata.
Wiecie już że czytam serie - także nie będziecie zaskoczeni jak Wam powiem, że przychodzę do Was z kolejną, tym razem szóstą częścią - Winda widmo, czyli Serią Nifortunnych Zdarzeń.
Ciekawi? Mam nadzieję, bo i tym razem nie opuści Nas dreszczy emocji, czarny humor no i oczywiście Hrabia Olaf.
Hejka, przychodzę do Was dzisiaj z kolejną częścią Serii Niefortunnych Zdarzeń - Akademią Antypatii.
Mam nadzieję, że tak jak ja czekaliście na kolejne dwie części, które pojawią się w sprzedaży. Będę powtarzała to jak mantre - bez względu na serial będę wracała do tych książek ... bo są zabawne, nic nie poradzę na to, że lubię czarny humor, mają w sobie odrobinę dreszczyku i są tak bardzo oderwane od rzeczywistości, że aż miło się je czyta.
"Dopóki te wszystkie gwiazdy będą świecić jasno na niebie, nic nie zniszczy naszej przyjaźni. …"
~Noah
%20_%20Instagram%20%E2%80%94%20Mozilla%20Firefox%20Private%20Browsing.jpg)
Lubię czytać serie - jeżeli wiem, że dany tytuł to więcej niż jedna książka, tak długo męczę aż przeczytam wszystko. Są oczywiście wyjątki - takie jak chociażby to, że kolejne części są w przygotowaniu.
Tak było tym razem - 3 tom, obie części były zapowiedzią, kiedy kończyłam dwa pierwsze tomy - i chyba uczciwie powiem, że dawno nie czekałam tak bardzo jak na dzień, kiedy Perełka pojawiła się w empiku.
No dobra - koniec z "prologie" czas na recenzję :)
%20_%20Instagram%20%E2%80%94%20Mozilla%20Firefox%20Private%20Browsing.jpg)
To co czas założyć mundurki💜
Czy można ułożyc plan idealny? Czy dostanie się do elitarnej szkoły na roczną wymianę wchodzi w ten plan? Czy dzięki temu można odnaleźć ojca?
Na te i pewnie kilka innych pytań znajdziecie odpowiedzi w najnowszej książce Wydawnictwa Moondrive - czyli Dunbrige Academy - tam gdzie Ty
Mając doświadczenie w walce z potworami czy stając na przeciwko człowieka może Cię coś zaskoczyć...?
Jak myślę polska fantastyka to przed oczami i w głowie mam takie nazwiska jak:
- Sapkowski
- Pilipiuk
A obrazy które temu towarzyszą nie należą do współczesnych czy ugładzonych. Tak było wcześniej, ale teraz na listę nazwisk które będą mi się bardzo pozytywnie kojarzyły z polską fantasy wkroczyła Ada Tulińska z serią, którą rozpoczyna Dotyk Północy.
Hejka już dawno nie pojawiła się tutaj żadna recenzja więc trzeba to zmienić. Przychodzę do Was dzisiaj z moim spojrzeniem na Dotknij Mnie - książkę która okazała się bestsellerem na skalę światową.
.jpg)
Rodzina Monet Królewna cz2 to kolejna książka z serii Weroniki Anny Marczak, opowiadająca o przygodach piętnastoletniej Haille, która po śmierci mamy i babci próbuje odnaleźć się w świecie swoich starszych braci.
%20_%20Instagram%20%E2%80%94%20Mozilla%20Firefox%20Private%20Browsing.png)
Bcie nastolatkiem, młodym człowiekiem w dzisiejszych czasach nie jest łatwe - dorastanie nie jest łatwe, a bycie wrażliwym chłopcem pewnie tego nie ułatwia. Przychodze do Was dzisiaj z książką, która ostatnio wpadła mi w ręce i już od powerwszych stron zachwyciła - a mianowicie, Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata.
%20_%20Instagram%20%E2%80%94%20Mozilla%20Firefox%20Private%20Browsing.png)
Mam ostatnio wrażenie, że po jaką serie nie sięgnę, to "zakochuję" się w niej od razu. Także nie będzie dla Was dużym zaskoczeniem jak napiszę, że trafiłam na kolejną, a w zasadzie to przychodzę do Was dzisiaj już z drugą częścią tej serii.
Chodzi o Rodzinę Monet - Skarb mnie zauroczył, ale prawdziwe drgnienie seria sprawiał Królewna.
"Nie widzę nic złego w robieniu sobie nadziei" - czyli kolejne perypetie Wioletki, Klausa, Słoneczka i Hrabiego Olafa.
Rodzeństwo też nie widziało niczego złego, pomimo tego że przytrafiły im się takie okropne rzeczy. Na razie mogli odetchnąć. Na horyzoncie nie widać było niczego związanego z Hrabią Olafem. Ale czy ten stan długo się utrzyma ...
Mimo kontrowersji, stylu, fabuły i wszechogarniająceo "smutku" lubię tę serię, dlatego dzisiaj zapraszam Was na kolejną recenzję ksiązki z Serii niefortunnych zdarzeń, a mianowicie na ,,Ogromne okno".
Przychodzę dzisiaj do Was z nową recenzją, tym razem z książką która jest na pierwszym miejscu rankingu literatury młodzieżowej czyli ,,Rodzina Monet skarb‘’
Miałam nadzieję, że ten dzień szybko nie nastąpi, ale w zasadzie to jestem sama sobie winna - mogłam dawkować sobie, mogłam delektować się treścią, mogłam robić przerwy, albo mogłam czytać coś innego.
No cóż, żadnego z tych rzeczy nie zrobiłam - za to, przeczytałam jednym tchem, nie mogłam się oderwać, muskałam każde przeczytane słowo i każde wspomnienie przeczytanego zdania.
.jpg)
Mam nadzieję, że już wiecie o jaką pozycję chodzi, a jeśli nie to śpieszę powiedzieć, że przychodzę do Was z recenzją kalendarza od Zaksiążkowanych.
Jak zapowiedziałam, tak właśnie robię - także zapraszam Was serdecznie na nowy post, recenzję drugiej książki z serii Okrutnego księcia. Jak się zapewne już domyśliliście chodzi o książkę ,,Zły król’’.
Po samym tytule możemy już wywnioskować o kogo chodzi , oczywiście o Najwyższego Króla Cardana.
Strzeż się, śmiertelne serce...
Gdy podchodziłam do Okrutnego Księcia usłyszałam że to nie jest fajna książka - bo Elfy w niej nie są miłe.
Miłe, czyli jakie - kto powiedział jakie mają być, czy ktoś z Was jakiegoś spotkał i na tej podstawie powstało to stwierdzenie? No właśnie ... Ale wracając do pierwszej z serii.
Jak pech to pech, ale czy na pewno? 13 rozdziałów - dalsze perypetie rodzeństwa
Myślę sobie, że pewnie moja Mama nie wybrałaby tej książki dla mnie - to raczej karykatura niż realizm, ale jak przyjrzeć się z bliska to przecież dzieci zostają bez rodziców, ktoś się nimi ma opiekować co nie znaczy że zawsze tak jest.
