Koszmarny czy Niezrozumiany

Dwadzieścia lat to słuszny wiek - już po osiemnastce, już niby dorosły, samodzielny, a nadal zachowuje się jak rozkapryszone dziecko. Mimo tych dwudziestu lat na karku nigdy o Nim nie słyszałam nigdy też nie natknęłam się na Niego - uwierzycie nigdy. 

Mimo, że z człowiekiem nie miałam do czynienia słyszałam wiele na Jego temat - o zachowaniu, o języku jakiego używa, o manierach, włosach i innych kwestiach, które mnie delikatnie mówiąc nie zachwycały. Nie chciałam go mieć w domu, nie chciałam aby Julka go poznała ... ale skoro wyznaje zasadę, że nie osądzaj i nie oceniaj po okładce - to sami rozumiecie zaprosić do domu musiałam.

Nie przyszedł sam, ale jakby podwojony, a w zasadzie 2 x 2 - tak się broniłam, a tu taka niespodzianka. Przeczytałam, przyjrzałam się kolorowym obrazkom i postanowiłam Julka tego nie dostanie - bo nauczy się, bo nasiąknie, bo będzie robić tak samo - a przecież nie chciałabym w domu mieć Koszmarnej Julki. Zostawiłam książki na szafce nocnej i sama ukręciłam na siebie bicz - bo przecież Julka jest gościem w Naszej sypialni - zdarza Jej się tu bawić - a gdy Małż wychodzi na basen albo ja biegać - wdrapuje się na Nasze łóżko aby dosięgnąć okna i macha. Nie pomyślałam odkładając Koszmarnego Karolka akurat tam.

Gdy kolorowe, ładnie wydane książki trafiły w ręce Młodej - to nie było odwrotu - nie mogłam Jej ich zabrać, udawać że nigdy ich u Nas w domu nie było - musiałam stawić Koszmarnemu Karolkowi czoła - i wiecie co wyszłam z tego pojedynku z tarczą - a w zasadzie to moja Julka wiek 4,5 roku otworzyła mi na coś oczy.

Zauważyła coś, czego nie widzą rodzice, dostrzegła w Karolku małego, zagubionego chłopca - a nie ja większość dorosłych niegrzecznego koszmarnego chłopca.

Zaryzykowałam  - bo skoro już i tak obejrzała książki to trzeba było przeczytać treść. Julka nie zobaczyła niegrzecznego chłopca, tylko chłopca którego rodzice nie do końca rozumieją. Chłopca, któremu obiecali wyjątkowe urodziny i słowa nie dotrzymali, chłopca którego rodzice stawiają swoje sprawy przed Jego sprawami i dziecko które robi to na co Jego rodzice mają ochotę, a nie to co On sam lubi.

Widzicie - jego Koszmarność nie jest spowodowana byciem niegrzecznym bo przypominam Wam, że wychodzę z założenia, że nie ma niegrzecznych dzieci - za to są dzieci, którym nie poświęca się dostatecznie dużo czasu - ale to obraz jaki stworzyli sobie Jego rodzice gdy nie chciał czegoś zrobić, gdy nie zachowywał się jak Oni i Jego Doskonały brat. 

Koszmarny Karolek - to po prostu żywe dziecko, które nie zachowuje się standardowo - ma dziwne nie szablonowe pomysły - przeczytałam, że rodzice nie marzą o takim dziecku - ciekawa jestem czy Karolek marzył o takich rodzicach.

Julka gdy przeczytałam Jej Koszmarny Karolek ma urodziny - powiedziała, że nie wolno łamać słowa danego dziecku, że musiało być mu bardzo przykro gdy okazało się, że nie będzie miał urodzin w miejscu o którym marzył i gdy nie otrzymał w prezencie tego co chciał, a to co wg Jego rodziców było odpowiednie. Zapytała się mnie  czy będzie mogła wybrać sobie taki prezent dla Niej, a nie dla Nas (moja mina bezcenna - bo zawsze dostaje w prezencie to co chce). Gdy Ją zapytałam, czemu o to pyta - odpowiedziała, przepraszam - przecież wiem, że nie jesteście takimi rodzicami jakich ma Karolek. Mojej córce autentycznie było żal postaci z książki - była chwila kiedy zidentyfikowała się Nim.

Nie wiem czy akurat Nam trafiły się książki o Karolku - które są oczywiście pełne psot, marudzenia i nie do końca trafionych żartów - ale posiadają podwójne dno - które dostrzegła Julka, a ja zignorowałam.

DANE TECHNICZNE

- Koszmarny Karolek ma urodziny

- Koszmarny Karolek w samochodzie

- Koszmarny Karolek jedzie na wakacje

- Koszmarny Karolek na tropie wszy

Autor: Francesca Simon

Ilustracje: Tony Ross

Przekład: Maria Makuch

Wydawnictwo Znak emotikon

Nie będę polecać lub zniechęcać - sami musicie zdecydować czy zaprosicie Koszmarnego Karolka do swojego domu - ale nie taki wilk straszny jak go malują.