Jarmark warmiński

To już Nasz piąty Warmiński Jarmark Świąteczny - Nasza trójka jest z nim od początku, jeden w prawdzie Julka zwiedzała od wewnętrznej strony brzucha, ale co tam - jakby nie było, była tam z Nami. 

Drugi przemierzała swoim czterokołowcem, a potem to już na nóżkach. 

Był czas gdy bała się lodowych rzeźb, czy karuzeli - ten czas jednak minął bezpowrotnie i w tym roku korzystała już ze wszystkich możliwych atrakcji.

- pozowała z każdą rzeźbą,

- ślizgała się na lodowej ślizgawce - efektem czego były mokre spodnie na pupie, ale co tam - zabawa jest zabawa

- śpiewała kolędy - te znane i znane tylko sobie

- śpiewała najnowszy hit Naszego domu - Jeszcze Polska nie zginęła (dla niewtajemniczonych - w przedszkolu dzieci uczyły się Hymnu Narodowego - Julka potraktowała go jak piosenkę na dodatek bardzo ją polubiła i śpiewa do znudzenia)

- smakowała, częstowała się i delektowała się smakami warmińskimi

- kilkakrotnie jeździła na karuzeli - a to na słoniku, a to w czymś co przypominało korytko, ale mimo wielkich chęci nie na foczce

- dzwoniła dzwonkiem

- jeździła świąteczną kolejką

- wysłuchała życzeń które składał PRAWDZIWY Święty Mikołaj

- zrobiła sobie fotkę ze Świętym

- w międzyczasie przestraszyła się świętego

- naciągnęła rodziców na baloniki

- umorusała sobie cała buzię różową watą cukrową

We wszystkim towarzyszyliśmy Julce My - też skorzystaliśmy - ja jeździłam na karuzeli robiąc Julce zdjęcia, śpiewałam kolędy i płaciłam za baloniki, a Tata ... cóż, Tata drżał o życie i zdrowie swojej jedynaczki za każdym razem gdy gramoliła się na ślizgawkę, na rzeźbę, na karuzele i na kolejkę. Taka już rola Taty.

Dzisiaj już nie ma śladu po rzeźbach - zadziałała pogoda, ale zadziałali także Ci co to wolą deptać, przewracać i dewastować - szkoda bo było na co patrzeć, było co podziwiać (pracę ludzkich rąk, talent i precyzyjne posługiwanie się piłą motorową i dłutem).
Ale już za rok staną nowe, zupełnie inne rzeźby i My zamierzamy tam być.