"Najlepsze historie to te, których zakończenia się nie spodziewamy - takie, których nie rozumiemy od razu."
Śniliście kiedyś sen, tak realny - że po przebudzeniu trwaliście w przekonaniu o jego prawdziwości? Sen w którym to Wy mieliście wpływ na wydarzenia, a nie biernie poddawaliście się temu co miało nadejść? Co jeśli takie sny można tworzyć i co jeśli jesteście jedną z tych osób, które to potrafią? Co jeśli jesteście podróżnikami, potomkami stwórców?
"Ile trzeba poświęcić, żeby być szczęśliwym?
Ile ran trzeba przyjąć, nim ciało zechce się goić?"
Kiedy ma się osiemnaście lat, życie stoi przed Nami otworem, to czas beztroski, zabawy - czas który spędzamy z przyjaciółmi, chłopakiem lub dziewczyną. To czas gdy miłość przez duże M wchodzi w Nasz świat. To wszystko prawda, ale gdy ma się osiemnaście lat pojawiają się rozczarowania, ból, tęsknota i niezrozumienie. Czytając najnowszą książkę Patrycji Wójcik - Nie jestem taki zły, doświadczycie wszystkich tych uczuć, emocji na własnej skórze.
Długo zbierałam się do napisania tej recenzji - rzadko mi się zdarza, że nie wiem co powiedzieć czy napisać. W kwestii książek jestem "zero - jedynkowa" - albo coś jest ok albo nie.
Sama fabuła jest dość powtarzalna - ostatnio na rynku sporo takich pozycji przeniesionych prawie jeden do jednego z wattpada, a jeszcze więcej tych które nie trafiły do wydawnictw. Ona - młoda, zadziorna i oczywiście w kontrze do Niego - przystojnego, zmieniającego dziewczyny jak rękawiczki.
,,Potęga i władza kuszą, ale grożą utratą kontroli. A to może się okazać śmiertelnie niebezpieczne… Dosłownie’’
Czekałam na tę pozycję, ale czytając miałam dziwne wrażenie - że już gdzieś to czytałam, że coś mi przypomina.
Przy dłuższym zastanawieniu doszłam do wniosku, że mam rację - cała książka ma vibe serialu Akademia dobra i zła, czy serii Dom nocy - co akurat w moim przypadku jest dużym
komplementem i obietnicą na dobrą zabawę.
Dwoje licealistów z małego miasteczka nieopodal Londynu: Josephine, idealna, wzorowa i zawsze poukładana dziewczyna, Chase o którym można powiedzieć dużo ale na pewno nie to że jest ideałem. Chase i Josephine trafiają na siebie przypadkiem i po upływie czasu otwierają się przed sobą bardziej niż by tego chcieli. Czy to w ogóle ma sens jeśli Josie za moment zniknie ze świata Chase’a?
"Ilekroć zamykam oczy, wracają wspomnienia.
...Wiatr pojawia się znikąd, jakby przybył mi go odebrać."
Kilka razy siadałam aby przelać swoje myśli na "papier", myśli które krążę koło tej historii - historii, która łamie serce. Historii pary siedemnastolatków - Julie i Sama, którym było dane przeżyć tylko trzy lata razem, a może aż trzy lata.
Wiecie już że czytam serie - także nie będziecie zaskoczeni jak Wam powiem, że przychodzę do Was z kolejną, tym razem szóstą częścią - Winda widmo, czyli Serią Nifortunnych Zdarzeń.
Ciekawi? Mam nadzieję, bo i tym razem nie opuści Nas dreszczy emocji, czarny humor no i oczywiście Hrabia Olaf.
