planu brak

Jestem starsza o rok, być może jestem nawet mądrzejsza o wszystkie doświadczenia roku 2015, a może wręcz przeciwnie. Może przestałam rozumieć świat, ludzi i to co się dzieje dookoła mnie. Z kolejnym rokiem przybyło mi siwych włosów, kilogramów i zmarszczek - niektóre pojawiły się od śmiechu inne od trosk.

Nie będę pisać jaki był 2015, nie podzielę się także z Wami postanowieniami, czy celami na 2016. Nie określiłam ich, nie spisałam na kartce i nie przyczepiłam do lodówki - aby mieć na nie oko albo żeby to one miały je na mnie. To jedna z tych rzeczy, których nie rozumiem - nie ogarniam, tworzenia postanowień, które i tak spełzną na niczym - bo przecież samo spisanie kilku punktów na kartce nie sprawi, że schudnę, że zmienię rozmiar z 36 na inny, nie zacznę malować i denerwować się w stresujących sytuacjach. Krem przeciwzmarszczkowy i tak ma głęboko w poważaniu, czy postanowiłam że zmarszczki na czole wypełnią się i wygładzą. 

Także - nie oszukujmy się w ilu przypadkach dotrzymujecie wcześniej spisanych postanowień? Na ile wystarcza wam pary, jak długo chodzicie na siłownie, areobik, czy wychodzicie w mróz pobiegać. Jak stwierdzenie "będę bardziej cierpliwa" sprawi, że taka będę - przecież nie zawsze to ode mnie zależy - jak mam być cierpliwa, kiedy stoję trzydzieści minut na mrozie i czekam na autobus, który miał być jakieś dwadzieścia minut temu. Moje postanowienie ... cóż poszło w piach.

To, że pierwszego stycznia szumnie powiem - zadbam o siebie, będę codziennie biegać, zacznę żyć aktywnie - nie sprawi, że dziesięć dni później gdy na termometrze jest -15 założę buty do biegania i uśmiechem na ustach i soplem pod nosem będę biegła. Nie zrobię tego - także po co mam się okłamywać.

Żeby poczuć się lepiej, żeby pokazać jaka jestem na czasie albo jaka mogę być fajna - na jak długo takie poczucie fajności mi wystarczy - do ponownego strzyknięcia kolana, stanięcia na wadze, czy próbie zmieszczenia własnego tyłka z delikatnie przyciasne spodnie.

Od lat stosuję się do jednej życiowej prawdy - nie OKŁAMUJ siebie! Nie tworzę postanowień, nie układam celi, nie ustawiam priorytetów - a jeżeli już to robię, to na pewno nie jest to pierwszy stycznia. 

Powiem więcej w tym roku, mimo długich poszukiwań, nie kupiłam nawet kalendarza - także nawet jakbym w chwili niepoczytalności chciała okłamać siebie - to nie mam gdzie tego spisać. 

Pisząc - zadałam sobie pytanie - jaki będzie ten 2016 rok. Kurcze będzie fajny, prawdziwy, rodzinny - będzie rokiem, który spędzę z rodziną, przyjaciółmi - na których zawsze mogę liczyć, do których mogę zadzwonić w środku nocy i wygadać się gdy tego potrzebuję. Będzie pozbawiony wielkich, górnolotnych planów - typu, zarobię PIERWSZY milion (zarobię, ale może jeszcze nie teraz, może nie dziś, nie jutro, może za rok, ale zrobię to bez ciśnienia, celów na lodówce).

To będzie rok, w którym będą pierwsze razy, drugie i trzecie - to będzie DOBRY, wspaniały rok - bo nie będę się oszukiwać, będę stawiać czoła przeciwnością, będę szczęśliwa (to kontynuacja ostatnich lat, nie zamierzam tego zmieniać :)).

A Wy tworzycie postanowienia, cele i plany? Spisujecie je w kalendarzu, na lodówce, czy macie to w nosie? Napiszcie chętnie poczytam :)