unplugged

Mówię to co myślę, zawsze tak było - nie raz zapłaciłam za to zbyt dużą cenę, ale mimo tego nie zmieniłam się. Ludzie którzy mnie znają wiedzą, że zawsze usłyszą ode mnie prawdę, moje zdanie nawet gdy jest ono zgoła różne od ich zdania.

źródło

Nie potrafię patrzeć osobie w oczy i łgać o tym, że pięknie wygląda w sukience, która definitywnie jest paskudna, że wygląda szczupło gdy tu i ówdzie wylewa się ze spodni - nie potrafię udawać, że jest dobrze gdy nie jest. Nie potrafię togo robić i nie chcę  - cenię siebie za to, że mówię to co myślę, że mam własne może nie popularne zdanie, ale jest ONO moje i wiem, że nawet gdy mówię coś nie popularnego, oblewającego mojego rozmówce kubłem zimnej wody - to z czasem mi za to podziękuje - bo Ci wszyscy pochlebcy z czasem odejdą, znudzą się farmazonami, które klepią na prawo i lewo.

Otacza mnie, przytłacza wiele razy - nie wiem czy codziennie, ale są dni kiedy boję się nad tym zastanowić. Dwulicowość osób które pojawiają się w moim życiu, na dzień, dwa czasem na dłużej - dobija mnie, sprawia, że nie chce mi się z nimi gadać, nie chce mi się tracić na nich czasu, energii. Nie chcę i nie potrzebuję w swoim życiu energetycznych wampirów, którzy starają się ze mnie i mojego otoczenia wyssać wszystko to co dobre - którzy chcą sprawić abym poczuła się gorzej bo Oni akurat tak się czują.

Nie chcę brać udziału w ciągłym poklepywaniu po ramieniu, żaleniu i ogólnym współczuciu - z powodu NICZEGO - bo nic się nie stało - MACIE wspaniałe życie, wspaniałe rodziny, pracę i słońce nad głową.

OGARNIJCIE się i nie zatruwajcie innym życia.

źródło