Bajkowy Projekt Blogowy

W 7 Bajek dookoła świata -  czyli Bajkowy Projekt Blogowy:)

Zasady są proste - zaczynając od 16 kwietnia raz w tygodniu w środę czytamy bajki z danego kontynentu:

16. 04. Australia i Oceania
23. 04.  Azja
30. 04.  Afryka
07. 05. Europa
14. 05. Ameryka Północna
21. 05. Ameryka Południowa

Tak wiem, że dzisiaj nie jest 16 kwietnia, ale dzisiaj jest taka mała zapowiedź trochę poza regułami - a co :) Dzisiaj na tapecie jest Antarktyda - z racji, że bajek nie znalazłam o tej konkretnej tematyce, a nie do końca jestem przekonana, że Pingwinek Popolo pochodzi właśnie stamtąd - postanowiłam opowiedzieć Wam bajkę jaką czasem opowiadam Julce na dobranoc.

ZAPRASZAM :)

Dawno, dawno temu kiedy Antarktyda była jeszcze piękną zieloną krainą. Krainą, którą zamieszkiwały zwierzęta, ptaki a roślinność była piękna i bujna - były to czasy, kiedy słońce ogrzewało łąki, lasy i pastwiska na Antarktydzie.

Wśród tych pięknych okoliczności przyrody mieszkała mała dziewczynka, której najlepszym przyjacielem był mały niedźwiadek. Przyjaciele spędzali ze sobą każdą wolną chwilę - bawili się nad strumykiem, odpoczywali w cieniu drzew, łowili ryby - a kiedy je już złowili to wypuszczali wolno - aby mogły cieszyć się wodą i swobodą.

To był idealny układ - lata mijały - a ich przyjaźń nie zmieniała się mimo, że Oni sami zmienili się bardzo. Dziewczynka wyrosła na piękną kobietę, a mały niedźwiadek stał się dorosłym niedźwiedziem. Okoliczni mieszkańcy dziwili się, że dziewczyna nie szuka męża, nie ma przyjaciół wśród ludzi, a jedynie spędza czas z dzikiem stworzeniem. 

Pewnego razu pojawił się na Antarktydzie przybysz z dalekiej krainy, który zakochał się w pięknej dziewczynie i postanowił pojąć ją za żonę. Niestety dla Niego - dziewczyna nie była tam pomysłem zainteresowana, tym bardziej, że jej futrzasty przyjaciel nie akceptował przybysza.

Ten z zazdrości postanowił uwięzić niedźwiedzia i tak doprowadzić do śluby.

Gdy wielki niedźwiedź zniknął dziewczyna szukała go dzień i noc, nawoływała - prosiła okoliczne zwierzęta o wskazanie drogi o pomoc - Przybysz tym czasem tłumaczył Jej, że pewnie miś poczuł zew natury i podążył za nim.

Dziewczyna osłabiona i zrezygnowana usiadała nad strumykiem nad którym gdy byli mali łowili ryby i zaczęła płakać. Płakał, płakała a łzom nie było końca - nie zauważyła, że wszystko dookoła Niej się zmienia - że gdy Jej łzy spadną na ziemię zamieniają się w kryształki. 

Dziewczyna tak długo płakała, że wszystko zostało przykryte piękną błyszczącą w promieniach słońca pierzyną z kryształków - kryształków było tak dużo, że nie było już widać drzew, krzaczków, czy strumyka. Antarktyda pokryła się śniegiem i lodem.

Dziewczyna zamieniła się w górę lodową z której szczytu spływają ku dołowi małe kryształki lodu - czasem gdy jest bardzo cicho można usłyszeć Jej płacz i wołanie.

Raz w roku - dokładnie w dniu kiedy mała dziewczynka spotkała małego niedźwiadka koło góry lodowej spaceruje duży polarny niedźwiedź - przysiada na chwilę i zdaje się, że mówi czułym głosem - nie płacz, to ja Twój przyjaciel.

W Projekcie biorą udział następujące blogi